شفاعت اهل بيت رو براساس آيات قرآن چگونه اثبات می کنيم؟

یک نت ـ سوال: شفاعت اهل بيت رو براساس آيات قرآن چگونه اثبات ميکنيم؟

پاسخ :  علامه طباطبائي در الميزان مي فرمايد:

پروردگار متعال، شفاعت را در صورتی که به اذن او باشد در کلام مجيدش بدون تقييد به دنيا و آخرت اثبات کرده و فرموده است : " من ذا الذی يشفع عنده الا باذنه (1) " علاوه بر اينکه فرموده : " و لا يملک الذين يدعون من دونه الشفاعة الا من شهد بالحق و هم يعلمون(2) " و بطوری که ميبينيد شفاعت را حق علمايی دانسته که به حق شهادت می دهند ، و قدر متيقن از اينگونه علما ، انبيا (عليهم السلام) هستند که از جمله آنان نبی محترم ما است .

پس اگر در شفاعت اوليای کرام از امت هم بتوان تشکيک نمود، شفاعت اين برگزيدگان خلق به هيچ وجه قابل تشکيک نيست، مخصوصا رسول الله (صلی الله عليه وآله وسلّم) که خود خدا هم شاهد به حق بودن وی را تصديق کرده و فرموده : " و جئنا بک علی هؤلاء شهيدا (3)" و هم در باره علمش فرموده : " و نزلنا عليک الکتاب تبيانا لکل شی ء (4) " و نيز فرموده : " نزل به الروح الامين علی قلبک (5) " .

و معلوم است وقتی قرآن که بيان کننده هر چيزی است بر قلب کسی نازل شود صاحب آن قلب عالم به قرآن خواهد بود، و معقول نيست چنين کسی عالم به آن نباشد، هم چنانکه معقول نيست خداي تعالی کسی را برای شهادت مبعوث کرده باشد و او خود شهادت به حق ندهد .

در آيه " لتکونوا شهداء علي الناس (6) " و آيه : " و يتخذ منکم شهداء (7)" و آيه " و تلک الامثال نضربها للناس و ما يعقلها الا العالمو ن (8) " علاوه بر انبيا و خاتم النبيين ، شهدا و علمای ديگری را در امت اسلام اثبات می کند، و معلوم است که خدای تعالی جز حق اثبات نمی فرمايد ، پس در امت اسلام هم شهدای به حقی هست .

و در خصوص اهل بيت پيغمبر (صلی الله عليه وآله وسلّم) ميفرمايد : " انما يريد الله ليذهب عنکم الرجس اهل البيت و يطهرکم تطهيرا (9)" اين آيه بيان می کند که اهل بيت پيغمبر (عليهم السلام) به تطهير خود پروردگار طهارت يافته اند ، آيه " انه لقرآن کريم فی کتاب مکنون لا يمسه الا المطهرون (10) " هم بيان می کند که قرآن را جز مطهرون ( پاکان ) نميفهمند، در نتيجه اثبات می شود که اهل بيت پيغمبر (عليهم السلام) پاکان و علمای به قرآنی هستند که تبيان هر چيز است، و همانها در مساله شهادت به حقی که در آن لغو و تاثيم راه نداشته باشد، قدر متيقن از افراد امتند .

پس نبايد گفت : توسل به اين بزرگواران و آنان را در درگاه خدا شفيع قرار دادن شرک است . (11)

براي مطالعه بيشتر رجوع شود: ترجمة الميزان ج:1  ص : 238-276

پي نوشت ها:
1. کيست آن کسی که بدون اذن او در درگاه او شفاعت کند. بقره /255
2. چيزهائي که مشرکين آنها را به جاي خدا معبود خود گرفته اند مالک شفاعت نيستند ، مگر علمائي که به حق شهادت داده باشند. زخرف/  86
3. نساء/40                                                 
[. نحل /89
5. شعراء/194
6. بقره/143
7. آل عمران/140
8. عنکبوت/43
9. احزاب /33
10. واقعه/79
11. ترجمة الميزان ج : 7  ص :  61