آنچه دیگران می خوانند:
یک نت ـ پسری ۲۳ ساله هستم كه ۲ سال پيش به دختری در دانشگاه علاقه پيدا كردم و خيلي محدود و به سختي با ايشان دوست شدم و چون ايشان مي گفت فقط آشنايي قبل از ازدواج را قبول دارد، قصد بنده هم اين بود كه اگر ديدم به درد هم ميخوريم با ايشان ازدواج كنم ولي نه در آن سن.
ايشان گفتند حداكثر ۲ سال ميتونند صبر كنند ولي من فرصت بيشتري لازم داشتم اما با توجه به اينكه ايشان موافقت نكردند، صادقانه گفتم كه من ۲سال بعد - يعني امسال - نميتوانم و به ناچار بعد ۴ ماه قطع ارتباط كرديم.
در اين ۲ سال ايشان را دانشگاه مي ديدم. حالا كه ۲ ماه است درسمان تمام شده بعد ۲ سال هنوز به ايشان فكر مي كنم. در اين فكرم كه دوباره با ايشان تماس بگيرم و بخواهم حالا كه ۲سال بزرگتر شديم و درسمان هم تمام شده، جدي تر در مورد ازدواج صحبت كنيم ولي باز هم نه الان. من دنبال كارم، سربازی هم ندارم و ليسانسم را هم گرفتم ولي يك سال زمان ميخواهم كه هم از لحاظ مالي و هم از لحاظ بلوغ رفتاری و اجتماعي پخته تر شوم. لازم به ذكر است كه ايشان سه ماه از من كوچكترند. مشكلي دارد؟ از لحاظ هم كفو بودن هم در مسائل اقتصادي - فرهنگي - اجتماعي - اعتقادي و سياسي خيلي به هم نزديك و هم سطح هستیم. اما از لحاظ مالی و معیشتی وضع خوبی نداریم.
در رابطه با موضوع مطرح شده مطالب زیر را تقدیم می کنیم:
۱- یکی از جدی ترین آسیبها که می تواند پیوند زناشوییی را با چالش مواجه سازد عدم شناخت کافی از شخص مقابل است این امر سبب می شود که طرفین در انتخاب خود دچار اشتباه شوند. لذا ضروری است قبل از خواستگاری رسمی، طرفین وارد رابطه با یکدیگر نشوند چرا که ایجاد چنین ارتباطی می تواند دختر و پسر را از فضای منطقی و آگاهانه دور سازد و تصمیم آنها را بر عواطف و احساسات مبتنی کند. از آنجا که عواطف و احساسات پایدار نیستند و بسته به موقعیت دچار تغییر می شوند لذا تصمیمی هم که بر آن بنا نهاده شود سست و غیر قابل اتکاست. لذا تا می توانید سعی کنید از فضای احساسی فاصله بگیرید.
۲- یکی از مصادیق کفویت، تناسب در میزان سن و تحصیل است در این خصوص بهتر است( در پاره ای از مواقع رعایت نکردن این امر منجر به بروز مشکلاتی می شود ولی در برخی موارد منجر به مشکل خاصی نمی شود) که مرد از این دو جنبه نسبت به زن از رتبه برتری برخوردار باشد. در رابطه با میزان سن معمولا توصیه می شود که مرد بین ۲ تا ۶ سال از زن بزرگتر باشد.
۳- اینکه توانسته اید یک مرتبه شرایط خود را خوب درک کنید و اسیر احساسات نشده اید قابل تقدیر است یقینا شما مجددا می توانید تصمیمی منطقی اتخاذ کنید.
با توجه به شرایط شما، شاید چاره منطقی این باشد که ابتدائا از ایشان به طور رسمی خواستگاری کنید چه بسا خانواده ها با چنین ازدواجی (حتی اگر این موانعی که شما ذکر کردید وجود نداشت) از اساس مخالف باشند و نوبت به مسائل بعدی نرسد. اما در صورتیکه اصل این پیوند مورد پذیرش خانواده ها باشد شما می توانید شرایط خود را بازگو نمایید و از آنها بخواهید دوره عقد تا سرو سامان گرفتن شما به طول بیانجامد. اما به این نکته نیز توجه داشته باشید طولانی شدن دوره عقد هم می تواند زندگی مشترک را دچار حوادث و چالش نماید.
۴- مادامی که شما قصد دارید تا فراهم شدن شرایط مد نظرتان ازدواج را به تاخیر بیاندازید به نظر می رسد ضرورتی ندارد که شما تنها به این گزینه برای ازدواج فکر کنید، لذا هیچگاه بدون دلیلی منطقی دایره انتخاب خود را محدود نکنید.