رفتن به محتوای اصلی

آیا خیمه های امام حسین (ع) به آتش کشیده شد؟

تاریخ انتشار:
یک نت ـ چگونه مي توان آتش زدن خيمه هاي امام حسين (عليه السلام) را قبول کرد،دشمناني که از پيراهن کهنه نگذشتند چگونه خيمه هايي که باارزش بودند را آتش زدند؟فکر نمي کنيد اين يه دروغه که ساختند؟
آیا خیمه های امام حسین (ع) به آتش کشیده شد؟

یک نت ـ اگر قرار باشد هر كسی با يكسري محاسبات شخصي، به بيان وقايع تاريخي بپردازد،پس ديگر چه نيازي بود در طول تاريخ عده اي زحمات طاقت فرسايي متحمل شوند و به ثبت و گزارش وقايع تاريخی بپردازند.

اما براي آنكه ثابت شود اين جنايت دروغ نيست،ماجراي آتش زدن خيمه ها را از منابع تاريخي بيان مي كنيم:- کوفيان به غارت خيمه ها پرداختند ، زنها را از خيمه ها بيرون آوردند ، سپس خيمه ها را به آتش کشيدند . اهل حرم ، گريان و پابرهنه در دشت پراکنده شدند و به اسارت در آمدند . (1)- امام سجاد (عليه السلام) در ترسيم آن صحنه فرموده است :به خدا قسم هرگاه به عمه ها و خواهرانم نگاه مي کنم ، اشگ در چشمانم مي دود و به ياد فرار آنها در روز عاشورا از خيمه اي به خيمه ديگر و از پناهگاهي به پناهگاه ديگر مي افتم ، که آن گروه فرياد مي زدند : خانه ظالمان را بسوزانيد ! (2)- در بعضي مقاتل آمده است که، وقتي خيمه‏ ها را آتش زدند، زينب عليهاالسلام نزد امام سجاد عليه‏ السلام آمد و عرض کرد: اي يادگار گذشتگان و پناه باقي ماندگان! خيمه‏ ها را آتش زدند، چه کنيم؟ امام عليه ‏السلام فرمود: از خيمه ‏ها بيرون آييد.آن گاه از خيمه‏ ها بيرون آمدند؛ ولي زينب عليهاالسلام باقي ماند و کنار بستر حجت خدا امام سجاد عليه ‏السلام به آن حضرت مي‏ نگريست. امام عليه ‏السلام بر اثر شدت بيماري قادر به فرار و خروج از خيمه نبود.از اين رو زينب عليهاالسلام در خيمه ‏ي امام عليه‏ السلام سراسيمه گاهي به طرف راست و گاهي به طرف چپ و گاه به آسمان نگاه مي‏کرد و دست‏هايش را بر اثر شدت ناراحتي به هم مي‏زد و گاهي وارد خيمه امام عليه ‏السلام مي ‏شد و بيرون مي ‏آمد.يکي از سربازان به زينب عليهاالسلام عرض کرد: چرا مثل ساير بانوان فرار نمي‏کني؟ فرمود: ما بيماري در ميان اين خيمه داريم، چگونه او را تنها بگذارم و بروم با وجود اين که آتش از هر سو شعله مي‏کشد. (3)

------------------------پي نوشتها:(1). بحارالانوار ، ج 45 ، ص 58 .(2).حياة الامام الحسين ، ج 3 ، ص 299 .(3). سيد بن طاووس، الملهوف، ص 181؛ بحارالأنوار، پيشين؛نفس المهموم،شيخ عباس قمي،ترجمه علي نظري منفرد،ص459.الفتوح،ج5 ،ص138.

منبع : انجمن گفتگوی دینی

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
بازگشت بالا