آنچه دیگران می خوانند:
گاهی وقت‌ها سختی‌هایي که انسان متحمل می‌شود نتیجه‌ای ارزشمند به همراه دارد؛ من جمله همین روزه گرفتن در فصل گرما؛ این سختی‌ها و مشقت‌ها جز خیر و نیکی برای صاحب آن نیست، زیرا پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌واله) مي‌فرمايد: «أفْضَلُ الْأعْمالِ أحْمَزُهَا؛ بهترین عمل‌ها، دشوارترین آن‌ها مى‌باشد»[1]؛ هر اندازه که سختی و مشقّت عمل، بیشتر باشد، ارزش و پاداش آن هم بیشتر است.
امام صادق(علیه‌السلام) هم در مورد روزه‌داری در فصل گرما چنین می‌فرماید:
«مَنْ صَامَ يَوْماً فِي الْحَرِّ فَأَصَابَهُ ظَمَأٌ وَكَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ أَلْفَ مَلَكٍ يَمْسَحُونَ وَجْهَهُ وَ يُبَشِّرُونَهُ حَتَّى إِذَا أَفْطَرَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَا أَطْيَبَ رِيحَكَ وَ رَوْحَكَ مَلَائِكَتِي اشْهَدُوا أَنِّي قَدْ غَفَرْتُ لَه؛ هر کس که در گرما يک روز را روزه بدارد و تشنگى را تحمل كند، خداوند هزار فرشته را بر او مىگمارد تا دست‌هاى خود را بر روى او كشيده و او را بشارت دهند و پس از آنكه افطار كرد، خداوند مىفرمايد: چقدر خوش بويى! اى فرشتگان من گواه باشيد كه من او را آمرزيدم».[2]
حال چه فضیلتی از این بالاتر که خداوند به روزه‌دارانی که این سختی را تحمل می‌کنند، افتخار می‌کند و می‌بالد؟ و چه سعادتی از این بالاتر که ما با این روزه‌داریمان مورد غفران و بخشش حضرت حق قرار می‌گیریم؟
----------------------------------
منابع:
1- بحار، ج 7، ص 191.
2- ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص148.