حکم روزه مادران دارای نوزاد شیرخوار
یک نت ـ کسی که در ماه رمضان نوزاد شیرخوار دارد، حکم روزه اش چیست؟ (احکام روزه رمضان 94)
پاسخ: امام خمینی: زنى كه بچه شير مى‌دهد و شير او كم است، چه مادر بچه، يا دايه او باشد، يا بى‌اجرت شير دهد، اگر روزه براى بچه‌اى كه شير مى‌دهد، ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست. بايد براى هر روز يك مد طعام يعنى گندم يا جو و مانند اين ها به فقير بدهد. نيز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست. بنا بر احتياط واجب بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد. در هر دو صورت روزه‌هايى را كه نگرفته، بايد قضا كند، ولى اگر كسى پيدا شود كه بى‌اجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از كس ديگرى كه مزد او را بدهد، اجرت بگيرد، احتياط واجب آن است كه بچه را به او بدهد و روزه بگيرد. (1)
آیت الله خامنه ای: اگر به دليل كم يا خشك شدن شير بر اثر روزه، خوف ضرر بر طفل شیر خوار باشد، روزه گرفتن واجب نیست و افطار کند، ولى براى هر روزى بايد يك مد طعام به فقير بدهد و قضاى روزه را هم بعداً به جا آورد. (2)
نظر آیت الله مکارم: زنانى كه بچّه شير مىدهند، خواه مادر بچّه باشند يا دايه، اگر روزه گرفتن باعث كمى شير آن ها و ناراحتى بچّه شود، روزه بر آن ها واجب نيست، ولى براى هر روز همان كفّاره (يك مدّ طعام) واجب است، بعداً نيز بايد روزه را قضا كند، امّا اگر روزه براى خودشان ضرر داشته باشد، نه روزه واجب است و نه كفّاره، ولى بايد بعداً روزه‌هايى را كه نگرفتهاند، قضا كنند. و اگر كسى پيدا شود كه بدون اجرت، بچّه را شير دهد يا شخصى پيدا شود كه اجرت دايه را بى منّت بپردازد، روزه گرفتن واجب است. (3)
آیت الله سيستانى: زنى كه بچه شير مى‌دهد و شير او كم است، چه مادر بچه، يا دايه او، يا بى‌اجرت شير دهد، اگر روزه براى خود یا بچه‌اى كه شير مى‌دهد، ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست. بايد براى هر روز يك مد طعام، يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. در هر دو صورت روزه هايی را که نگرفته است، باید قضا كند، ولى بنا بر احتياط واجب اين حكم اختصاص به موردى دارد كه شير دادن بچه منحصر به همين راه باشد، امّا اگر راه ديگرى براى شير دادن بچه باشد، مثلًا چند زن در شير دادن او شركت كنند يا از شير دادن با شيشه و پستانك كمك بگيرد، ثبوت اين حكم محل اشكال است. (4)
آیت الله شبیری زنجانی:
زنى كه بچه شير مى‌دهد، چه مادر بچه، يا دايه باشد، يا بى‌اجرت شير دهد، اگر روزه براى بچه‌اى كه شير مى‌دهد، ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست. بايد براى هر روز يك مد طعام، يعنى گندم يا جو و مانند اين ها به فقير بدهد. نيز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست. بنا بر احتياط مستحب براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد. در هر دو صورت اگر تا ماه رمضان بعد عذرش برطرف شود و بتواند قضا کند، باید روزه هایی را که نگرفته است، قضا کند، بلکه اگر بعد از آن نیز عذرش برطرف شد، بنابر احتیاط واجب باید قضا کند.
اگر كسى پيدا شود كه بتواند روزه بگیرد و بچه را شیر دهد یا روزه گرفتن بر او واجب نباشد، احتیاط واجب آن است که شیر دادن بچه را به او بسپارد و روزه بگیرد. در این مسأله فرقی نیست زنی که بچه را شیر می دهد، با اجرت بچه را شیر دهد یا بدون اجرت. (5)
آیت الله وحید خراسانی: زنى كه بچه شير مى‌دهد و شير او كم است، چه مادر بچه، يا دايه او باشد، يا بى‌اجرت شير دهد، اگر براى بچه ای که شیر می دهد یا برای خود او روزه ضرر دارد، روزه او صحیح نیست. در صورت اوّل (که برای بچه ضرر داشته باشد) باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد. اگر برای خودش ضرر داشته باشد، کفاره واجب نیست، ولی احتیاط مستحب است که برای هر روز یک مد طعام کفاره بدهد. در هر دو صورت روزه هايی را که نگرفته است، باید قضا کند. این حکم در صورتی است که شیر خوردن بچه از راه دیگری میسّر نباشد. اگر میسّر باشد، واجب است آن زن روزه بگیرد. (6)
آیت الله صافی گلپايگانى: زنى كه بچه شير مى‌دهد و شير او كم است، چه مادر بچه يا دايه او باشد و يا بى‌اجرت شير دهد، اگر روزه براى بچه يا براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست. در صورتی که برای بچه ضرر داشته باشد، بايد براى هر روز يك مُد طعام به فقير بدهد. در هر دو صورت روزه هايى را كه نگرفته است، بايد قضا كند، ولى اگر كسى پيدا شود كه بى‌اجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از كس ديگرى كه اجرت او را بدهد، مزد بگيرد، احتياط واجب آن است كه بچه را به او بدهد و روزه بگيرد. (7)
پی نوشت ها:1. امام خمینی، توضیح المسائل، مسأله 1729.2. آیت الله خامنه ای، اجوبة الإستفتائات، سؤال 747.3. آیت الله مکارم، توضیح المسائل، مسأله 1454و 1455.4. آیت الله سیستانی، توضیح المسائل، مسأله 1700.5. آیت الله شبیری زنجان، توضیح المسائل، مسأله 1738.6. آیت الله وحید خراسانی، توضیح المسائل، مسأله1737.7. آیت الله صافی گلپايگانى، توضیح المسائل، مسأله 1738.
افزودن دیدگاه جدید