رفتن به محتوای اصلی

منوی غذای تکفیری‌ها

تاریخ انتشار:
یک نت ـ یک شاهد عینی که چند روزی را در میان تروریست‌های داعشی گذرانیده بود، خاطراتی جالب از منوی غذای تکفیری‌ها در زمانی که عملیات موفق یا ناموفق داشتند نقل کرده است.
منوی غذای تکفیری‌ها

یک نت ـ خاطراتی جالب از حضور در میان داعشی‌ها

 شب را با خبر جنازه‎‎های شناور روی دجله به صبح می‌رساندیم، با اجساد کسانی که شبانه سرشان را زیر آب کرده بودند. اما خبر ترکیدن یک آدم با کمربند انفجاری‎ مقابل ساختمان وزارتخانه، سفارت یا در مسجد و بازار میان جماعت، تقریبا بین چاشت تا ظهر می‎رسید، هنوز هم انتحاری‎ها بین همین ساعت‎ها با هم قرار ترکیدن می‎گذارند در عراق و سوریه. ماجرا وقتی عجیب‎تر می‎شود که از بین تکه پاره‎‎های تن کسانی که خودشان را منفجر می‌کنند سر قاشق می‎زند بیرون.

ایدئولوژی‎شان می‎گوید کشتن شیعیان یا هر مخالفی تا قبل از ظهر، پاداشش صرف ناهار با پیامبر (ص) است و گویا در این ایدئولوژی باید قاشقت را هم با خودت ببری که گویا در آن دنیا غذا‎های لذید آداب خاصی می‎طلبد.

واقعیتی تلخ که به طنزی میان مردم عراق و سوریه تبدیل شده است که می‎گویند تکفیری‎ها منوی غذایشان را هم با تعداد کشتگان انتخاب می‎کنند. اگر توفیق بود و آدم‎های بیشتری را لت و پار کردند، ناهار یک پرس قوزی (1) با حمص (2) یا سمک مشوی (3) سرو می‎شود و اگر بین سیطره‎ها (4) گیر افتادند و ضامن کمربند را میان دیوار‎های بتونی کشیدند، ناهار، تکه‎ای صمون (5) با خیار و گوجه‎ بیشتر نیست.

جنگ‎شان قاعده‎ای ندارد. همین چند روز پیش در خبر‎ها خواندم که در موصل چند نفر را به جرم خبرکشی، در حوضچه‎‎های اسید سولفوریک ریختند. از سربریدن در ملاءعام که بگذریم، دست و پا‎ها را از چهار سو به ماشین‎‎هایی می‎بندند و راننده‎ها همزمان take off می‎کنند که طرف به چهار قسمت مساوی تقسیم شود.

در ماموریت 40 روزه عراق یا سوریه با شنیدن این خبر‎ها شبی نبود که کابوس نبینم که اگر روزی گیرشان بیفتم می‎خواهند کدام شکنجه به‎کار نبرده‎ای را روی من تست کنند. در خاطرات یورگن تودنهوفر (6)، روزنامه‎نگار آلمانی که 10 روز را با داعش سرکرده می‎خواندم که از یک داعشی، دلیل این شکنجه‎‎های سخت و متنوع را علیه قربانیانشان می‌پرسد و جواب می‌شنود: «مجازات‎‎های داعش فیض الهی و رحمت است چون مانع مجازات‎‎های دیگر در جهنم می‎شود.»

فکر می‎کردم اگر اسیرشان شدم التماس می‎کنم که جان هر کس دوست دارید با یک تیر خلاصم کنید، مجازات‎های جهنم را تحمل می‎کنم!

اما بعد از ظهر‎ها که رسما داعشی‎ها حال مردم را مراعات می‎کردند و کمتر آدم‎ها را می‎فرستادند هوا، افکار فلسفی دور ذهنم می‎چرخید؛ مثلا در این فکر که این‎ها در متن تاریخند یا در تعطیلات آن؟

با پیشرفته‎ترین ابزار دوران مدرن مثل اسکایپ، فیسبوک و سلاح‎های به روز!

مگر می‎شود ادامه عقل مدرن بعد از هیلتر و موسیلینی و صدام، کسی مثل ابوبکر البغدادی (7) باشد! انگار تاریخ دنده‌عقب گرفته و دوباره به‎سمت قرون وسطا می‎رود. ماجرا که فقط محدود به عراق و سوریه نیست و حالا شعله‌هایش دارد از دیار دکارت و ولتر و فوکو هم زبانه می‎کشد.

آیا این بحران و انحطاطی است که می‎گویند تاریخ مغرب زمین از سپیده دمانش در صورت‎‎های مختلف به آن اندیشیده و آن را چاره کرده است؟

اگر این‎طور است چرا ماشین تاریخ یک جای قرن بیست‌ویکم ترمز کرده است؟ یا شاید سرعت تحولات آنقدر سریع است که فیلسوفان هنوز فرصتی برای تفلسف درباره‎اش نیافته‎اند و بحران و انحطاط «همچون برهوت در حال گسترش است.» (8)

 

پی‌نوشت:

1.‎ غذای گران و مورد علاقه عراقی‎ها که از گوشت گردن گوسفند و برنج تشکیل شده است.

2. حمص (به ضم ح و م)، دسر عربی که از نخود ساییده شده مخلوط با روغن زیتون، سیر و ادویه درست می‎شود.

3. همان ماهی سرخ شده است. ماهی‎‎های نسبتا بزرگ که از دجله صید می‎کنند و از قسمت استخوان فقرات، ماهی را باز می‎کنند و بعد از اضافه کردن ادویه مخصوص و برشته شدن روی آتش میل می‎کنند. غذایی نسبتا گران و لذیذ که در سواحل دجله به فروش می‎رسد.

4. پایگاه‎های ایست و بازرسی که در شهر‎های عراق و سوریه بخصوص مقابل مراکز مهم دولتی به وفور یافت می‎شود و با دیوار‎های بلند بتونی اطراف آن، به قصد جلوگیری از ورود تروریست‌ها ساخته شده‌اند که گاهی خود نگهبان‎‎های سیطره با تروریست‎ها دست به یکی می‎کنند و باعث انفجار مقابل این مراکز می‎شوند.

5. صمون (به ضم ص و م مشدد) نان‎های لوزی شکل که مصرف آن با خیار و گوجه یا چیز‎های دیگری مانند سیب‌زمینی و تخم‌مرغ ساده‎ترین غذای عراقی‎ها و سوری‎ها را تشکیل می‎دهد.

6. یورگن تودنهوفر، روزنامه‎نگار آلمانی که خاطراتش را از 10 روز گذراندن میان داعش در کتابی گردآوری کرده و این کتاب با ترجمه علی عبداللهی و زهرا معین‌الدینی به فارسی هم ترجمه شده است.

7. سرکرده گروه تروریستی داعش که یکبار تصویری از او در مسجدی از شهر موصل به‎عنوان مرکز خلافتش منتشر شده و تا‎کنون بار‎ها اخباری از کشته یا مجروح شدنش انتشار یافته است.

8 ‎. جمله‎ای از نیچه فیلسوف آلمانی که تاریخ مغرب زمین را با نیست‌انگاری یکی می‎داند و معتقد است در این نیست‌انگاری مانند برهوت در حال گسترش است

 

منبع: ایران خبر

 

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
بازگشت بالا