آنچه دیگران می خوانند:
یک نت ـ بعضی‌ها که احساس می‌کنند باید آزاد باشند و آزادی حق آن‌هاست، خود را از دین دور می‌کنند و دین را مانع آزادی و امری محدود می‌دانند و از دین گریزان می‌باشند و با شعار آزاد اندیشی از دین گریزانند.
در این رابطه باید بگویم انسانی که به علم طب آشنائی دارد در انتخاب نوع غذا دقیق می‌شود و با وجود محدودیت‌هایی که برای او به وجود می‌آید آن‌ها را طبق موازین خاص استفاده می‌کند و در قبال آن طریق سلامت و نجات خود را انتخاب می‌کند. در مورد چارچوب دین هم چنین چیزی وجود دارد. آری اگر زندگی انسان بر اساس لذت زودگذر مادی بود، بی بند و باری را می‌توانست تحمل کند ولی انسان به دنبال سلامت و نجات و سعادت است و هدف او تکامل است و برای رسیدن به این امور باید چارچوبی را متصور شویم. البته حتی کسانی که طرفدار لذت مادی محض هستند باز هم محدودیت‌هایی را از طریق قوانین باید بپذیرند.
هر چند تأمل در وحی و حقیقت انسانیت باعث یک نوع قید و شرط در دین می‌شود ولی آنچه از منابع اسلامی استفاده می‌شود این است که نیروی تفکر را نه تنها محدود نکرده بلکه آن را از عبادات بزرگ به حساب می‌آورد و نیز مکاتب الهی به ویژه اسلام ابزارهای شناخت و تحصیل را در اختیار بشر قرار داده است.
اسلام نه در موضوعات فکری محدودیت دارد و نه افراد خاص را دعوت به تفکر می‌کند بلکه همگان را به تفکر در آفاق و انفس دعوت می‌کند.
گوته با نگاهی کلی به اسلام به اکرامان می‌نویسد: آنچه از قرآن و متون اسلامى ممكن است نوعى محدودیت براى تفكر و اندیشه تلقى شود، نوعی راهنمائی و ارشاد است.به این كه متفكر باید از هرگونه غرض ورزى و تخیلات و هوس ها در تفكر اجتناب نماید.
برای تبیین مطلب آزادی و محدودیت باید بگویم آزادی سه معنا دارد:
1- آزادی به معنای ولنگاری:در این آزادی قانونی برای انسان وجود ندارد.
2- آزادی در محدوده قانون: در این آزادی برای انسان احترام قائل شده است و آزادی هائی در محدوده قانون وجود دارد.
3- آزادی از امارت نفس: آزادی انسان برای رهائی از چنگال شیطان.
دین فقط آزادی به معنای ولنگاری را محدود می‌کند.
بنابراین محدودیت هائی که دین ایجاد می‌کند برای نجات انسان است و محدودیت امری طبیعی است که در مورد همه قوانین وجود دارد حتی قوانین مادی لذت گرا.