انس با قرآن

یک نت ـ در روایتی نورانی از امام رضا(علیه‌السلام) به نقل از جدّ بزرگوارشان پیغمبر اکرم درباره توجه به قرآن آمده است: «قال اجعَلُوا لِبیُوتِکُم نَصیباً مِنَ القُرآنِ فَإِنَّ البَیتَ إِذا قُرِئَ فِیهِ القُرآن یُسِّرَ عَلَی أهلِهِ وَ کَثُرَ خَیرُهُ وَ کَانَ سُکّانُهُ فِی زیادةٍ وَ إِذا لَم یقرأ فِیهِ القُرآن ضُیِّقَ عَلَی أهلِهِ وَ قلَّ خَیرُهُ وَ کَان سکَّانُهُ فِی نُقصان؛ برای خانه‌هایتان بهره‌ای از قرآن قرار دهید. خانه‌ای که در آن خانه قرآن قرائت شود، [زندگی] بر اهلش آسان می‌شود، خانه بر اهل آن سنگینی نمی‌کند، خیر این خانه زیاد می‌شود و ساکنین این خانه در زیادتی نعمت پروردگار متعال قرار می‌گیرند و هنگامی که در این خانه قرائت قرآن نشود، بر اهلش تنگی می‌کند و خیرش کم می‌شود و ساکنان این خانه در نقصان خواهند بود.»[1]این دستور که در خانه‌هایتان قرآن بخوانید یک دستور مؤکدی است؛ چنانکه در برخی احادیث می‌فرماید: «خانه‌هایتان را مانند خانه‌های نصارا و یهود قرار ندهید که در خانه‌هایشان عبادت نمی‌کنند؛ چرا که نصارا و یهود، انجیل و تورات را فقط در کلیسا و کنیسه قرائت می‌کنند.»[2]پس در خانه‌ها لازم است قرآن خوانده شود و باید هریک از ما بر روش گذشتگان صالح و مومن، خانه‌هایمان را محل زمزمه‌ی وحی الهی قرار دهیم تا ملائکه در آن نازل شوند و با خود برکت و انس و محبت نازل کنند و اختلاف و وحشت را از خانه‌ی ما بیرون ببرند؛ به همین جهت بنابر حدیثی سزاوار است هر مسلمان در هر شبانه روز 50آیه قرآن بخواند. در برخی از روایات آمده است که مومنان صبحگاهان و بعد از تعقیبات نماز صبح، قرآن تلاوت کنند. پی‌نوشت:[1]. وسائل الشیعة، ج6، ص200[2]. الکافی، ج2، ص610

نویسنده: عقیل مصطفوی مجد