آنچه دیگران می خوانند:
یک نت ـ دختری 27ساله هستم که ظاهری معقول و پوشیده با مانتو داشتم. بنا به تحصیل در دانشگاه شهرستان، به چادر با همۀ سختیهایش علاقمند شدم و در موردش تحقیق کردم. رفته رفته بصورت پنهانی و نه در حضور خانواده چادرم را سر کردم. مادرم بشدت مخالف چادر بوده و میگوید دختر باید شیک و امروزی باشد. بتازگی هم نامزد کردهام و ایشان هم اصرار و تشویق بر چادر دارند. حال مادرم میگوید چون با اجبار او چادر سر میکنی فردا پشیمان میشوی. به خاطره او نباید چادر سر کنی؛ چون ارزشی ندارد.
هر چه صحبت کردم که خودم مایل هستم، به هیچ عنوان قبول نمیکند و میگوید چادر جز ریزش مو و چاق نشان دادنت چیزی ندارد. البته خانوادهای فرهنگی با ظاهری مناسب هستیم؛ ولی هر چه با مادرم صحبت کردم نتیجهای نداشت. الان هم به صورت پنهانی چادر سر میکنم. از این موضوع بشدت ناراحتم. به آنها گفتهام مگر در اعتقادات شخصی و دینی هم باید به اعتقادات شما عمل کنم؟! هرکس دیدگاهی دارد. ولی فایدهای ندارد.
از طرفی هم نمیخواهم این مسئله را از چشم نامزدم ببینند که باعث حرف و کدورت شود.
ممنونم. راهنمایی بفرمایید.
سلام
با توجه به صحبت هایی که کردید، ممکن است هیچ وقت نتوانید این مسئله را به مادرتان بفهمانید که چادر سر کردن، اعتقادات شخصی خود شماست و ربطی به نامزدتان ندارد؛ چون این دو مسئله تقریبا با هم اتفاق افتاده و این برداشت به هر دلیلی در ذهن مادر شما و شاید اطرافیان شکل گرفته باشد. بنابراین به جای اینکه اصرار داشته باشید که حتما ذهنیت مادرتان و اطرافیان را درست کنید و به آنها بفهمانید چادری شدن شما از روی اجبار نامزدتان نیست، سعی کنید جهت قضیه را عوض کنید و از اصل کارتان دفاع کنید؛ یعنی وقتی کسی به شما گفت چرا زیر بار اعتقادات نامزدت میروی و ... ، به او بگویید کار خوب همیشه خوب است و فرقی نمیکند چه کسی مسبب آن باشد. شما فرض کنیند نامزدم مشوق من بوده که چادر سر کنم!! هر چه باشد الان من به داشتن چادر افتخار میکنم و حسرت میخورم که چرا این همه سال چادر سر نمیکردم.
وقتی اطرافیان این برخورد شما را ببینند، کم کم متوجه میشوند که چادر سرکردن شما از ترس نامزدتان نیست؛ مخصوصا اگر جاهایی که نامزدت نیست هم چادر سر کنی.
بعلاوه اینکه این حرف و حدیث ها همیشگی نیست و بعد از مدتی، برای همه عادی میشود و دیگر هیچ کس یادش هم نمی آید که اصلا شما یک روزی مانتویی بودی.
دیدگاهها