آنچه دیگران می خوانند:
یک نت ـ به این جوک ها دقت کنید:
به دوستم پیام دادم بیا بریم هیئت!
جواب داده” سیرم نمیام”:?:?:?
اصن اعتقادا از بين رفته والا
ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ
.ﻃﺮﻑ ﺍﻭﻧﻘﺪ ﻧﺬﺭﯼ ﺧﻮﺭﺩﻩ،ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﻭ ﻫﺮ ﮐﯽ
ﻣﯿﺬﺍﺭﻩ ﺷﻔﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﮑﻨﻪ
اگه نذری ماکارونی میدادن سرِ "ته دیگش" یه واقعه عاشورای دیگه خلق میشد.
طرح جدید ایرانسل برای ماه رمضان :
با ارسال کلمه ی Moft به ۸۰۸۰
هر روز از نذری ها و شام های کلیه مساجد با خبر شوید!
شاید در نگاه اول، جکهای بالا نقدی به برخی رفتارهای غلط ما و فرهنگ اشتباه برخی از ما بر سر نذری گرفتن باشد، اما با کمی دقت، می توان گفت، این جکها هدف دیگری را هم دنبال می کنند و آن این است که بگویند، "محرم، ماه شکم است! و شیعیان برای غذا و شکم چرانی، عاشق محرم هستند! "
تعمیم برخی رفتارهای ناپسند در نذری گرفتن توسط معدودی افراد به همه مردم، هدف چنین جوک هایی است و بیشتر انسان را به یاد یکی از مهم ترین خصوصیات قاتل اباعبدالله الحسین می اندازد. نقل است که اولین خصوصیت شمر بن ذی الجوشن این بود که می گفت: شکم از همه چیز برای من مهم تر است و برای دست یافتن به این غذا دست به هر کاری می زد.
اما شاید در آستانه محرم، یادآوری حکمت و دلیل نذری لازم باشد:
اطعام و نذری دادن، عهدی است که شخص با برآورده شدن حاجت خود آن را ادا می کند.
سنتی مملو از ارزشهای انسانی و اسلامی که در کنار همیاری و دوستی مردم، نشان دهنده فرهنگ، آداب و رسوم و عقاید و سنت های ماست و نشانه هایی از عواطف احساسات و یکدلی مردم و شریک بودنشان در عزای سرور و سالار شهیدان است.
اینکه چرا شیعیان در ماه محرم و صفر بیشتر نذری می دهند به روضه اسرای کربلا در کوچه های شام بر می گردد. آنگاه که اهل بیت پیامبر را با لبانی تشنه و گرسنه در کوچه ها می چرخاندند و کودکان اهلبیت در حالی که گرسنه بودند، از خانه های شام، بوی غذا استشمام می کردند.
آنها در حالی که گرسنه بودند، هر روز عصر با لباس های کهنه جلوی در خرابه صف می کشیدند و مردم شام را که دست کودکان شان را گرفته بودند و با آذوقه به خانه های شان بر می گشتند، غریبانه تماشا می کردند.
این بیت زیبا از زبان طفل سه ساله اباعبدالله الحسین علیه السلام، شاید در کوتاهترین کلمات، فلسفه نذری دادن شیعیان در محرم را بهتر بیان کند:
ﺑﺎﺑﺎ ﺣﺴﯿﻦ ...
ﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ...
ﻫﻤﻪ ﺑﻮﯼ ﻃﻌﺎﻡ ﺑﺸﻨﯿﺪﻡ .....
ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﭘﺪﺭ ...
ﻣﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻡ ..