یک دختر مطلقه ۹ ماه با همسرم در ارتباط بوده!

یک نت ـ یکی از مسایل بسیار پرحاشیه در جامعه‌ی ما، بحث ازدواج موقت است که هم در مقام نظر و هم در مقام عمل، مخالفان و موافقان سرسخت زیادی دارد و آن‌چنان جوّی علیه این حکم خدا به راه انداخته‌اند که عدّه‌ای آن را یک گناه نابخشودنی می‌پندارند؛ به طوری که اگر مردی اهل ارتباط و دوستی نامشروع باشد او را قابل توجیه‌تر از مردی می‌دانند که یک بار با رعایت موازین شرعی اقدام به ازدواج موقت کرده است. در این پست، یک خانم، اندکی پس از عقد، متوجه شده است که همسرش قبل از ازدواج، سابقه‌ی ازدواج موقت داشته و اکنون آن‌قدر این خانم از این موضوع برآشفته است که نسبت به همسرش حالت تنفر پیدا کرده و سخن از جدایی به میان می‌آورد:

سلام؛ دختری ۳۰ ساله و مدرس زبان هستم .بالاخره در سن سی سالگی  در شرایطی که خانواده و اطرافیان دیگر امیدی به ازدواجم نداشتند، با آقایی ۳۳ ساله عقد کردم .آشنایی ما کاملا سنتی و با اطلاع خانواده‌ها بود .ایشان را یکی از همسایه‌هایمان معرفی کرده بود؛ خود این همسایه و بعد در تحقیق، همه، از خودش و خانواده‌اش تعریف  کردند. پسر خوبی بود، هم از نظر ظاهر، هم خانواده و هم موقعیت کاری و تحصیلی به من می‌خورد و بسیار خوش اخلاق و مؤدب بود. خلاصه هم برای خودم و هم خانواده‌ام هیچ جای شبهه‌ای نبود و جواب مثبت دادم و  چند هفته قبل، عقد کردیم.

چند روز پیش، خانمی با من تماس گرفت و چیزهایی گفت که تمام ذهنیت مرا از همسرم خراب کرد. گفت یک دختر مطلقه است که ۹ ماه با همسرم در ارتباط بوده و  با هم رابطه هم داشته‌اند؛ البته صیغه‌ی محرمیت بینشان خوانده‌اند. اول باورم نشد ولی وقتی در لاین چند تا از عکس‌های دونفریشان را برایم فرستاد و دیگر جای شکّی برایم باقی نماند. یکی دو روز گیج و بهت زده بودم؛ بالاخره تصمیم گرفتم به همسرم بگویم. وقتی قضیه را گفتم، به کلی انکار کرد و حتی عصبانی شد؛ ولی احساس کردم دارد دروغ می‌گوید. پنج روز پیش که بیرون رفته بودیم، مجددا موضوع را مطرح کردم و این‌بار عکس‌ها را هم نشانش دادم، که باز هم انکار کرد و عصبانی شد و مرا به خانه‌مان رساند.

شب آن روز برایم پیامک فرستاد که هیچ توضیحی ندارم بدهم ولی خیلی دوستت دارم؛ حالا دو راه داری یا ببخشی و فراموش کنی یا همه چیز را به‌هم بزنی؛ انتخاب با خودت است. از آن شب اصلا نه من به او زنگ زدم و نه او زنگ زده و اصلا همدیگر را ندیدیم. به دروغ به خانواده گفتم ماموریت رفته است. حسابی به‌هم ریخته‌ام؛ به خانواده هم نمی‌توانم بگویم؛ چون همه‌شان خصوصا مادرم آن‌قدر از ازدواجم ذوق زده‌اند که وقتی خوشحالی‌شان را می‌بینم، دهنم قفل می‌شود. به خاطر خدا راهنمایی‌ام کنید؛ نمی‌دانم چه‌کار کنم. وقتی یاد موضوع می‌افتم از او بدم می‌آید  و چندشم می‌شود. آیا بهتر است که همه چیز را به‌هم بزنم و جدا شوم؟

جواب:

سلام

اگر تنها نقطه ضعف همسر شما این است که قبلا یک ازدواج موقت ۹ ماهه داشته است و هیچ خطا و ضعف دیگری ندارد، باید به شما تبریک بگوییم که چنین همسری نصیبتان شده است.

هر جوانی نیاز جنسی دارد؛ اما عده‌ای از طریق حلال این نیاز را ارضا می‌کنند و عده‌ای از طریق حرام و خوشبختانه همسر شما به احکام شرعی پای‌بند بوده و از طریق حلال نیاز خود را برطرف کرده است. ازدواج موقت از دیدگاه شرعی و قانونی مجاز است و همسر شما خطایی مرتکب نشده است اما چون جامعه و به خصوص خانم‌ها روی ازدواج موقت حسّاس‌اند، این امر را یک نقطه ضعف محسوب می‌کنند.

ازدواج در شرایط عادی، مستحب مؤکّد است اما برای کسی که می‌ترسد به گناه بیفتد، واجب است[۱] و اگر امکان ازدواج دایم نباشد، ازدواج موقت برایش واجب است و این احتمال گناه، فقط احتمال زنا منظور نیست؛ بلکه گناهانی مانند استمنا، دوستی با نامحرم، نگاه به نامحرم، چت کردن با نامحرم، ارتباط پیامکی با نامحرم، خنده و شوخی با نامحرم و... را نیز شامل می‌شود؛ پس نباید همسرتان را به دلیل عمل به وظیفه‌ی واجب شرعی، مؤاخذه کنید.

اما ازدواج موقت نباید وسیله‌ی هوسبازی قرار بگیرد؛ ازدواج موقت مانند دارو، اگر بجا، به اندازه و به موقع استفاده شود، مفید است وگرنه مضر خواهد بود و از لحاظ شرعی نیز می‌تواند حرام باشد[۲]؛ پس باید درباره‌ی ازدواج موقت، به دور از هرگونه افراط و تفریط و بدون تعصب و بدون اکتفا به منافع شخصی، نظر داد. البته آن‌چه که می‌گوییم هم برای دخترها است و هم برای پسرها؛ یعنی دخترها نیز می‌توانند و گاهی واجب است که سراغ ازدواج موقت بروند؛ فقط برای این‌که دخترها مورد سوء استفاده قرار نگیرند، برای دخترانی که سابقه‌ی هیچ نوع ازدواجی را ندارند، شرط اجازه‌ی پدر یا جد پدری قرار داده شده است و ازدواج دایم یا موقت دختر باکره، بدون اجازه‌ی پدر یا جد پدری، باطل و حرام است[۳] و منظور از باکره، دختری است که قبلا شوهر نکرده باشد (قبلا با اجازه‌ی پدر یا جد پدری به عقد دایم یا موقت کسی درنیامده باشد)، خواه عضو بکارت موجود باشد یا نباشد[۴].

همچنین واجب نیست دختر یا پسر وضعیت قبل از ازدواج خود را برای همسر بیان کند وفقط باید توبه کند (حتی دختری که بکارتش را از دست داده است که بیان این مطلب خود گناه محسوب می‌شود) و هنگامی که شما قضیه‌ی ازدواج موقت را با همسرتان در میان گذاشته‌اید، ایشان برای حفظ آبروی خودش، ناراحت نشدن شما، از دست ندادن شما و خراب نشدن زندگی خودش و شما، مجبور شده که یک دروغ مصلحتی بگوید، مانند شما که برای حفظ آبروی خودتان و ایشان و ناراحت نشدن خانواده‌تان، به دروغ به خانواده‌تان گفته‌اید که ایشان به مأموریت رفته‌اند.

در این سن از ازدواج ناامید شده بودید، حال اگر مطلّقه شوید، وضعیتی بدتر و پشیمان کننده به سراغتان خواهد آمد. پیشنهاد ما این است که این موضوع را فراموش کنید، آبروی همسرتان را بخرید و اجازه ندهید کسی از این موضوع باخبر شود؛ اما برای همسرتان شرط بگذارید و از او قول بگیرید که از این به بعد به فرد دیگری غیر از شما فکر نکند و با صداقت بیشتری با شما برخورد کند.

قدر همسر و زندگی خودتان را بدانید و به این سادگی از جدا شدن و به هم زدن ازدواج سخن به زبان نیاورید و شادی خود و خانواده‌تان را خراب نکنید. شما حق انتخاب ندارید که بگوییم یا ببخش یا به هم بزن؛ شما نه حق دارید آبروی آن آقا را ببرید، نه حق دارید شادی خانواده‌ی خودتان را خراب کنید، نه حق دارید شادی خانواده‌ی آن آقا را خراب کنید و نه حق دارید زندگی مشترکی را که شروع کرده‌اید به این سادگی خراب کنید. اگر با هر مشکلی و هر اشتباهی بگوییم Cut، آن وقت دیگر هیچ زندگی‌ای نمی‌شود Love.

برای مطالعه‌ی بیشتر در زمینه‌ی ازدواج موقت، می‌توانید به کتاب تفسیر نمونه، تألیف آیت الله العظمی مکارم شیرازی، ذیل سوره‌ی نساء، آیه‌ی۲۴، مراجعه فرمایید.

برای مشاهده‌ی نظرات کاربران انجمن گفتگوی سایت درباره‌ی سؤال و جواب مشاوره‌ای فوق، می‌توانید اینجا را کلیک نمایید.

امیدوارم همیشه موفق و شاد باشید.
ـــــــــــــــــــــ
[۱]. توضیح المسائل مراجع، مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید، انتشارات جامعه‌ی مدرسین حوزه‌ی علمیه‌ی قم، ج۲، ص۴۹۳.
[۲] . آیت الله العظمی مکارم شیرازی معتقدند که بنابر احتیاط واجب تا ضرورتی نباشد، اقدام به ازدواج موقت نشود؛ یعنی اگر ضروری نباشد، حرام است (احکام ویژه: ۶۰۰ مسأله‌ی مورد نیاز مطابق با فتاوای حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی، انتشارات امام علی بن ابی‌طالب، علیه السلام، ص۴۷).
[۳] . توضیح المسائل مراجع، مطابق با فتاوای سیزده نفر از مراجع معظم تقلید، انتشارات جامعه‌ی مدرسین حوزه‌ی علمیه‌ی قم، ج۲، ص۴۵۸.
[۴] . احکام ویژه: ۶۰۰ مسأله‌ی مورد نیاز مطابق با فتاوای حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی، انتشارات امام علی بن ابی‌طالب، علیه السلام، ص۴۵.
منبع:jonbeshnet.ir