آنچه دیگران می خوانند:
یک نت ـ همانگونه که از اسم جن روشن است، موجودی پوشیده است که احوالش برای ما خیلی روشن نیست. و همین پوشیدگی باعث شده است که مطالب راست و دروغ و خرافات بسیار با یکدیگر، مخلوط شوند. البته از ابهاماتی که در این زمینه هست، نباید نگران شد. چون این ابهامات در مقابل روحیه کنجکاوی ماست و واقعا نیازی به دانستن آنها نداریم.
در این موارد باید از اصول مسلم و روشن بهره گرفت. و در جزئیات همیشه این اصول را مد نظر داشت. مثل اینکه اصل جن وجود دارد و جنیان نیز مخلوقاتی مانند ما هستند که برای آزمایش الهی و عبودیت خلق شده اند.
«وَ مَا خَلَقْتُ الجْنَّ وَ الْانسَ إِلَّا لِیَعْبُدُون؛[ذاریات/۵۶] من جنّ و انس را نیافریدم جز براى اینكه عبادتم كنند (و از این راه تكامل یابند و به من نزدیك شوند)!»
و یا اینکه هیچ چیز خارج از اجازه خداوند انجام نمی شود. و خارج از سلطنت خدا کسی نمی تواند به انسان آسیب برساند.
«وَ مَا هُم بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ؛[بقره/۱۰۲] ولى هیچ گاه نمى توانند بدون اجازه خداوند، به انسانى زیان برسانند.»
اما درباره جزئیات و مساله ازدواج باید گفت: ظاهرا اصل ازدواج با جن ممکن است. درباره ازدواج جن با انسان علما مطالبی بیان کرده اند که برگرفته از روایات و مطالب دینی است.
به عنوان مثال آیت الله بهجت در کتاب استفتائات خود، در جلد چهار صفحه ۱۴ در پاسخ به سوال اینکه آیا ازدواج دختر با جن جایز است، می فرمایند: چون معرضیت زیادی برای فتنه و منازعه دارد و خوف خطر دارد، خلاف احتیاط است و بر تقدیر جواز، احوط متعه است یا این که طوری باشد که شرط کنند وکالت را که اختیار طلاق است با دختر باشد.
این مطلب در بحث ازدواج فرزندان حضرت آدم (ع) نیز زیاد دیده می شود. به عنوان نمونه امام صادق (ع) مىفرمایند: خداوند حوریهاى بهشتى را به ازدواج یكى از پسران آدم درآورده و فرزند دیگرش به ازدواج زنى از اهل جن درآمد.[۱]
و همچنین مطالبی در بحار الانوار دیده می شود، نظیر این مطلب که: شیخ عماد الدین یكى از موانع ازدواج را اختلاف جنس دانسته و میگوید جائز نیست آدمى زن جنیه بگیرد چون خدا فرموده «و خدا ساخت براتان از خودتان همسرانى تا آرام شما باشند و میان شما دوستى نهاد و رحمت»[۲]
درباره اصل امکان دیدن و رابطه انسان با جن نیز می توان گفت، چنین چیزی کاملا ممکن است.
«وَ یَوْمَ یحَشرُهُمْ جَمِیعًا یَامَعْشرَ الجْنِّ قَدِ اسْتَكْثرَتُم مِّنَ الْانسِ وَ قَالَ أَوْلِیَاؤُهُم مِّنَ الْانسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَ بَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِى أَجَّلْتَ لَنَا؛[انعام/۱۲۸] و روزى كه همگان را گرد آورد و گوید: اى گروه جنیان، شما بسیارى از آدمیان را پیرو خویش ساختید. یارانشان از میان آدمیان گویند: اى پروردگار ما، ما از یكدیگر بهرهمند مىشدیم و به پایان زمانى كه براى زیستن ما قرار داده بودى رسیدیم.»
[۱]. داستان پیامبران یا قصههاى قرآن از آدم تا خاتم - یوسف عزیزی- ص ۱۱۸.
[۲]. آسمان و جهان-ترجمه كتاب السماء و العالم بحار ج۷ ص : ۲۲۹.