آنچه دیگران می خوانند:
یک نت ـ پسری هستم ۲۶ساله تقریبا یک سال و نیم هست که با دختری ک دوسالی ازم بزرگتره دوست دانشگاهیم باهم البت ب همراه دو سه نفر دیگه زیاد بیرون میریم ولی دوست اجتماعی هستیم من از همون روز اول از این خانم خوشم اومده ولی چون کسی تو زندگیش بود نتونستم بهش بگم
حالا چند وقتیه که میدونم کسی تو زندگیش نیس خیلی دوست دارم وقت بیشتری باهاش باشم وخیلیم میترسم ک روزی نباشه واسه همینم تا حالا نتونستم بهش بگم دوستش دارم الان ی جورایی بهش دارم واس ازدواح فکر میکنم ولی واقعا گیج شدم
نمیدونم باید چطور بهش بگم اخه شرایط کارمم اصلا خوب نیست میشه راهنمایی کنید
باعرض سلام و تشکر
خدمت شماعرض کنم یکی از مهمترین موضوعی که شما باید دنبال کنید موضوع خودشناسی است خودشناسی با این سوال ها آغاز می شود :
1- چرا من از فردی که دو سال بزرگتر است خوشم آمده ؟
2- چرا می ترسم که اون رو از دست بدهم؟
3- چرا احساس می کنم نمی توانم بهش احساسمو بگم؟
4- چرا نمی توانم احساسم را از اسارت و وابستگی آزاد کنم و آزاد انه و منطقی فکر کنم؟
قطعا شما در یک وضعیت منطقی بعد از علاقه مندی ابتدا به شرایط خودتان و موانعی مانند مشکلات شغلی و کاری و تفاوت سنی فکر می کردید و با خودکنترلی و خویشتن داری با یک مشاوره صحبت می کردید قطعا در این وضعیت شما به دلیل نیازها و کمبودهای شخصیتی قصد ازدواج دارید چون نشانه های اضطرابی مانند ترس از دست دادن، عدم اعتماد به نفس در مورد احساسات خودتان و ... را دارید پس سعی کنید چاله های شخصیتی خودتان را با توجه به خود و دیدن توانایی هاو کشف استعداد ها یتان پر کنید و سعی کنید با خود و من پر به ازدواج بروید .
قطعا بدانید اگر بخواهید بخش خالی شخصیت خودتان را با توجه و تأیید و محبت آن خانم پر کنید دچار شکست در ازدواج شده اید چون ممکن است شما با تمرکز بر این موضوع، موضوع تفاوت های فرهنگی ، تفاوت های شخصیتی ، خانوادگی ، و سایر فاکتورهای ازدواج منطقی و کم ریسک را به دلیل این وابستگی نامناسب جدی نگیرید و بعد از ازدواج همین موضوعات مهم باعث به خطر افتادن زندگی شما شود. پس ابتدا چاله های شخصیتی خودتان را پر کنید و از اسارت وابستگی نجات پیدا کنید بعد با منطق و عقل خودتان و مشاوره متخصص اقدام به انتخاب همسر نمایید.
موفق باشید.
منبع: شهر سوال