یک نت ـ در حالی که ما با خودمون در جنگ هستیم که حتماً شش وعده کم حجم رو در زمان های خاصی از روز بخوریم و تا می توانیم آب بنوشیم تا گرسنگی رو به تعویق بیندازد، افراد لاغر به بدن خودشون و علائم بدن،‌ اطمینان می کنند و فقط وقتی که واقعاً گرسنه هستند، غذا می خورند و وقتی هم که به مرحله سیر شدن نزدیک می شوند، دست از غذا خوردن می کشند. این افراد علائم و عکس العمل های بدن خودشون رو به خوبی می شناسند در نتیجه فقط برای رفع گرسنگی غذا می خورند و نه برای رفع هوس های غذایی.

به این ترتیب هیچ عذابی هم از بابت غذایی که خورده اند، نمی کشند و چاق هم نمی شوند.کافیست که یک بار از برنامه رژیمی خودمون عقب بیفتیم، آسمون به زمین می آید و همه چیز رو از دست رفته می بینیم. این احساس گناه باعث می شود که به پرخوری مجدد و بدخوری سوق پیدا کنیم. افراد لاغر هیچ وقت دچار عذاب وجدان برای خوردن غذا نمی شوند و اگر هم به هر دلیلی پرخوری کنند، شرمسار نشده و دنیا رو از دست رفته نمی بینند و فکرشون رو مشغول اون نمی کنند. به هر حال چنین مواردی برای همه پیش می آید. کافیست که دفعه بعد مراعات کنیم و به برنامه برگردیم و از فکر کردن به پرخوری که داشته ایم، دست بکشیم و فراموشش کنیم.

بعضی از ما از غذا برای خوشحال کردن خودمون و برای تفریح کردن یا پر کردن بعضی از خلأهای زندگی استفاده می کنیم. وقتی که خوشحال هستیم، خوراکی می خوریم. وقتی هم که ناراحت هستیم، باز خوراکی می خوریم. وقتی که تنها، کسل، مضطرب یا افسرده هستیم، باز هم به سراغ انواع خوراکی ها می رویم.

اما افراد لاغر از غذا به عنوان جانشینی برای شاد کردن یا رفع نیازهای روحی خودشون استفاده نمی کنند. این افراد در صورتی که از مسأله ای ناراحت باشند، به دنبال حل اون مسأله می گردند و به دنبال یک راه حل موقتی مثل خوردن غذا، نمی گردند. به هر حال بعد از پرخوری، مشکل همچنان در سر جای خود باقی می ماند و به پرخوری های بعدی منجر می شود اما اگر از ریشه حل شود، دیگر نیازی به پناه بردن به غذا نیست

خیلی از ما که در حال رژیم گرفتن هستیم، فهرست بلند بالایی از “بایدها” و “نبایدها” برای خودمون درست کرده ایم. مثلاً: خوردن کربوهیدرات در شب ـ قدغن، غذا خوردن بعد از ساعت هفت شب – قدغن، هر روز باید شش وعده غذای کم حجم بخوریم، این رو نخور،‌اون رو بخور، … این قوانین، ما رو به مرور خسته می کنند و باعث سردرگمی ما می شوند.

افراد لاغر به این نکات، اعتنا نمی کنند و خودشون رو درگیر این مسائل نمی نمایند. اونها همان خوراکی ها و غذاهایی رو مصرف می کنند که انرژی لازم و کافی رو برای اونها فراهم می کنند و بدن اونها در مقابل اون غذاها، از خودش عکس العمل درستی نشان می دهد. مثلاً: ” شکلات زیاد باعث سردرد من می شود، پس شکلات نمی خورم.

” یا ” وقتی که غذای سرخ کردنی می خورم، بدنم سنگین و کرخت می شود، پس مصرف غذای سرخ کردنی رو کمتر کرده ام.” یا “وقتی که غذای x رو به عنوان صبحانه می خورم، مدت بیشتری سیر هستم.” در واقع این افراد، قوانین خودشون رو بر مبنای وضعیت بدنی و جسمی خودشون، طراحی کرده اند.

افراد زیادی وجود دارند که از تلاش خود برای کاهش وزن نتیجه نمی گیرند اما همین که این چند نکته رو رعایت می کنند، به شکل شگفت انگیزی متوجه تغییرات مثبت در برنامه کاهش وزن خودشون می شوند. پس بیایید ما هم از همین امروز این نکات رو رعایت کنیم. شادی حق همه ماست. وزن ما نباید تعیین کننده خوشبختی و شادی ما باشد.

ما نباید برای شاد بودن به وزن خودمون متکی باشیم. به جای اینکه با بدن خودمون بجنگیم باید به بدن مون گوش کنیم. یک ماه این شیوه رو امتحان کنید و مطمئن باشید که خودتون هم از نتیجه ای که می گیرید، تعجب خواهید کرد و همه از شما درباره راز کاهش وزن تون سؤال می کنند.