آنچه دیگران می خوانند:
علاقه مند‌شدن به كسی كه نامحرم است، تا زمانی كه به صورت عمل غیر شرعی در خارج نمایان نشود، گناه نیست، اما استمرار داشتن این حالت ممكن است عوارض و پیامدهای روحی، روانی و اجتماعی نامطلوب داشته باشد. مطمئناً علاقه مندی شدید به یك شخص، فكر و ذهن انسان رو به خود مشغول كرده و ممكن است به صورت های مختلف مانند افت تحصیلی، پریشانی خیال و فكر و حتی انجام گناه منجر شود.
ضمن اینكه فكر و ذهن انسان را از یاد خداوند هم باز می دارد. در چنین صورتی بهتر است كه اگر علاقه واقعا از روی هوا و هوس نیست و شرایط برای ازدواج فراهم باشد و آن شخص هم خواستگارتان باشد، تنها برای ازدواج و شرایط آن فكر كنید، در غیر این صورت، فكر و ذهن را از آن آزاد كنید تا بتوانید خود را سبك و رها سازید.
اظهار علاقه به نامحرم اگر همراه با كار حرامی باشد جائز نیست و حرام است. نگاه به نامحرم، حرف ها و شوخی هایی كه باعث تحریك شهوت می‌شوند و خلوت كردن با نامحرم هم از گناهان است.
امام علی(علیه السلام) فرمود: "اتّقوا معاصی الله فی الخلوات فإنّ الشاهد هو الحاكم؛[1] از گناه كردن در خلوت بپرهیزید، زیرا آن كس (خدا) كه شاهد است (روز قیامت) حاكم و قاضی خواهد بود".
امام كاظم(علیه السلام)فرمود: " حضرت مسیح به اصحاب خود فرمود: گناهان كوچك كه انسان آن ها را به حساب نمی آورد از مكر های شیطان است. شیطان آن ها را پیش چشم شما كوچك جلوه می‌دهد و كم كم آن ها زیاد می شود و شما را احاطه می كند".
[2] انسان مؤمن مخصوصاً جوانان كه زمینه رشد كمالات در وجودش بیشتر است، باید با پیمودن طریق صداقت و پاكی، به قلّه كمالات دست بیابد و به جایی برسد كه خدا به ملائكه اش به واسطه او افتخار كند.
[1]. محمدی ری شهری، میزان الحكمه، عنوان 1369.
منبع :soalcity.ir