آنچه دیگران می خوانند:
اگر جوانی به فردی علاقمند شد آیا باید آنرا به خانواده اش اطلاع بدهد یا خیر ؟
پاسخ – بعضی ها گفته اند که اصلا چرا شما این سوال را مطرح کرده اید یا اینکه در بعضی از شهرها اینکار اصلا عملی نیست .ما به جوانان گفته ایم که مراقب نگاه و قلب شان باشند تا اسیر عشقی نشوند که نتوانند ازعهده ی آن بربیایند. اگر به هر دلیلی جوان احساس می کند که به فردی علاقمند شده است ، یک مشاور به این جوان علاقمند می گوید که اولین کار شما این است که با خودت مبارزه بکنی ولی اگر باز تمایل شما باقی ماند ، این موضوع را با بزرگتر و پدر و مادرتان مطرح کنید. آیا این کار اشتباه است ؟ این جوان علاقه اش را با چه کسی مطرح کند؟
آیا بهتر نیست که اولین شخصی که از این موضوع اطلاع پیدا می کنند پدر و مادر باشد ؟
ما نمی گوییم که این روابط خوب است و باید تحت نظارت پدر و مادر باشد ، اگر از ابتدا که این احساس پیش می آید با آن خوب برخورد بشود راحت می توان این احساس را مدیریت کرد. اگر به این نتیجه رسیدیم که این احساس خوبی نیست راحت می توان با آن مبارزه کرد زیرا هنوز این احساس ریشه دار نشده است .
اگر پدر و مادر می تواند به فرزندش در این مورد کمک کند با صحبت آنرا حل می کند و اگر نتواند به فرزندش کمک کند آنرا پیش یک مشاور می برد .این رفاقت و صمیمیت باید بین پدر و مادر و فرزند باشد تا فرزندان همه ی مشکلات شان را به آنها بگویند. پدر و مادر با رفاقت می توانند به فرزندشان کمک کنند و این همدلی پدر و مادر باعث می شود که بچه به آنها اعتماد پیدا کند .والدین نباید بچه هایشان را سرزنش کنند، اگر بین پدر و مادر و فرزندان تفاهم نباشد نمی توان مشکلات را حل کرد.
بعضی ها فکر می کنند که اگر فرزندشان به آنها مشکلات شان را نگویند یعنی مشکلاتی وجود ندارد در حالیکه این طور نیست .اگر بچه ها نتوانند حرف دل شان را به شما بزنند دلیل بر نبودن مشکل نیست، در واقع شما این زمینه را ایجاد نکرده اید.
دیدگاه‌ها